Het begin!
Door: Eugène
Blijf op de hoogte en volg Eugene
17 April 2016 | Griekenland, Lesbos
De reden dat mijn reisverhaal vanaf Lesbos begint, zit hem in het feit dat ik hier naartoe uitgezonden ben. Vrijwillig maar niet vrijblijvend, zal ik maar zeggen.
Woensdag 23 maart jl. kijk ik op mijn GSM, tig oproepen gemist, mijn voicemail geeft aan dat ik verschillende berichten heb, de mailbox puilt uit. Hum, zal wel dringend zijn. Op dat tijdstip heb ik diverse gesprekken gevoerd en gepland met de medewerkers van het RIEC. Fijn dat je dan je telefoon even kunt laten zijn voor wat het is.
Ik zie dat Ruud van bureau uitzendingen LE (landelijke Eenheid) gebeld en mijn voicemail ingesproken heeft. Of ik hem met spoed wil terug bellen. Nou, even later heb ik Ruud aan de lijn. Of ik binnen een paar dagen in de gelegenheid ben te vertrekken naar Lesbos voor de komende 3 maanden om aldaar te gaan werken als coördinator tussen politiemedewerkers en Kmar medewerkers en tevens het intell proces te organiseren. Hé Ruud je overvalt mij wel een beetje, breng ik nog in. Mag ik dit nog even overleggen en bespreken me het thuisfront. Yep, die gelegenheid krijg ik, of ik hem binnen 10 minuten bericht wil geven er zit wat druk op, hoor ik hem zeggen. Nee dit is geen druk!!!!
Eigenlijk hoef ik er niet zo heel lang over na te denken. Al enige jaen ben ik in de weer met een uitzending naar het buitenland. Zo'n ervaring mis ik nog op mijn cv en wil ik toch wel graag kunnen bijschrijven.
Ik ben er snel uit en zeg hem dat het oké is, zet mij maar op de lijst. Het gaat gebeuren!
Het vertrek staat gepland voor 29-30 maart en vanaf nu standby?
Nu komt alles in een stroomversnelling. Thuis maar even het verhaal vertellen, aan bureau nog even alles regelen, mijn God wat komt er nu allemaal op het to do lijstje te staan.
Dan toch ook maar even zo'n een lijstje gemaakt, is wel zo makkelijk. Het ordent ook mijn gedachten. Op het werk alles geregeld, vele spontane reacties en goede wensen. Oei toch een dubbelgevoel, laat ik de boel nu in de steek? Ach dat gevoel maar even verdringen, waar het om gaat is dat een langgekoesterde wens, een droom in vervulling gaat. Ik word er gewoon warm van. Ook wel vervelend om mensen die mij dierbaar zijn en naast mij staan en waar ik zielsveel van hou en om geef moet achterlaten. Ik realiseer mij tussen het geregel door dat ik voor de komende drie maanden even weg ben.
Afscheid nemen van mijn maatje(s) van de NLP training, geen examen kunnen doen. Het moet allemaal snel!
Dinsdag 29 maart een Infodag vanuit Defensie, leerzaam en gelijk de mogelijkheid om alvast een lading bagage kwijt te raken voor transport naar Lesbos, o ja het vervoer vindt plaats in een Hercules? Is dat een vliegtuig? Jazeker en een hele mooie leuke speciale, bijzonder ervaring.
Ik maak kennis met de mensen die allemaal uitgezonden worden naar deze bijzondere plek, ondersteuning bieden aan de Frontex organisatie bij het registreren van migranten. Dit gebeurd door verschillende EU landen. Ben benieuwd!
Tijdens de infodag maak ik ook kennis met de zeven politiemedewerkers van de NP die meegaan op uitzending. Ernestien, Greet, Margriet, Alex, Dirk, Martin en Michel, allemaal toppers zo leer ik in de eerste twee weken. Verschillende achtergronden en eenheden, geweldig om te zien en te ervaren hoe dit één team wordt en daarnaast een klasse verbinding hebben met de Kmar collega's. Dit gaat echt leuk worden. Gewoon mooi om mee te maken en te ervaren.
Vanuit Nederland, bureau uitzendingen worden ook alle zeilen bijgezet om het allemaal geregeld te krijgen. Dit geeft vertrouwen en dat wordt alleen maar ondersteund door de expertise en inzet van Gods eigenwapen, Defensie en de Kmar. Wat er niet allemaal uit de Hercules geladen wordt na de landing, wow!
Maar eerst moet er natuurlijk vertrokken worden. Dit wordt uitgesteld tot donderdagochtend 31 maart. Rugzak mee alles inladen en opstijgen maar!
Vijf uur later arriveren wij op Lesbos, de tijd gaat dan ook een uur vooruit en het ontvangst comité staat al klaar. Jantinus, de chief en William zijn rechterhand stralen wel een beetje van blijdschap nu zij ondersteuning krijgen uit het vaderland. Ik merk al gauw dat zij hier al heel veel werk verzet hebben, compliment hiervoor!
Inmiddels zijn we dik twee weken verder, we zijn gesetteld, hebben verschillende contacten gemaakt, het intell proces loopt aardig en er zijn nog nieuwe mensen gearriveerd. Hiervan zij er nog twee bedacht voor de intell, met z'n vieren draaien we de shifts, Andries, Edwin en Frank vormen samen met mij de club. Leuke gasten, erg nieuwsgierig en leergierig, fijn om me samen te werken.
Ik moet wel erg wennen aan een heel nieuw vocabulaire, nieuwe termen, afkortingen. Soms heel logisch, dan weer verbazend, altijd verrassend. We hebben onze eigen PAO, persvoorlichter Steven. Hij voorziet ons dagelijks met de laatste updates uit het nieuws. Dan merk je toch weer dat wij bevoorrecht met internet en de smartphones. Verschillende appgroepen worden en zijn aangemaakt. Bijzonder dank hiervoor aan Margriet die vanaf dag 1 en groepsapp in het leven geroepen heeft voor de politiemedewerkers.
Tsja het is nog steeds zondag 17 april, inmiddels enkele uren later, de zon schijnt. Ik denk dat ik toch maar genieten van de zon! Tot later!
En ja Alex dank voor je aansporing om met een reisverslag te starten. Bezoek zijn site, waarbenjijnu,alexinsudan!
24 april 2016 en weer een week voorbij, de tijd vliegt.
Inmiddels ben ik wel aardig gewent aan het Griekse leven, niet alleen het tempo, de zon maar ook het eten. Veel olijfolie, die overal voor wordt gebruikt en ook overal in en op zit. Blij dat er witte brood is dat remt de darmwerking enigszins!
De verzorging in het hotel is prima, elke wordt de kamer gepoetst en het bed opgemaakt, bijna als thuis, hahaha.
Het bezoek van de Paus aan Lesbos was wel indrukwekkend. Niet dat ik nu zo gelovig ben in de praktische zin, maar als ik zie wat er allemaal uit kast gehaald wordt en daardoor de vluchtelingenproblematiek weer nadrukkelijk op de agenda staat, dan denk ik, prima laat nu de boodschap van medemenselijkheid eens lekker doorklinken als tegengeluid van opportunistische oneliners! Nou dit is me effe een zin!
Een andere kant hier is wel, dat je goed moet uitkijken in het verkeer, zo rustig de levenswijze is, zo hectisch en gewoon debiel wordt hier gereden. Langs de weg staan op vele plekken van die kleine huisjes die aangeven dat er iemand is overleden bij een aanrijding. Nou ik zie er genoeg en verwonder mij daar niet over. Inmiddels ben ik ook het eiland een beetje aan het verkennen en zie ook hele mooie plekken waar het best toeven is. Het hele kustgebied waar voorheen de bootjes arriveerden met de migranten is aardig opgeschoond. Hier en daar ligt nog een zichtbaar teken van de toevloed, een zwemvest en stapel kapotte rubberboten. Voor de kust wordt gepatrouilleerd door verschillende boten van de verschillende deelnemende landen en ook de NAVO. De aanlandingen zijn drastisch verminderd, uiteraard komt dat mede door het gesloten akkoord van 20 maart jl. en anderzijds ook door de inzet van de Turkse overheid. Je kunt er van vinden wat je wilt, maar het aantal verdrinkingsslachtoffers is enorm afgenomen. Gelukkig maar! In dat opzicht werkt het verdrag wel. Mondjesmaat arriveren er nog migranten die of nog met een boot aankomen dan wel door een SAR operatie van zee gered worden. SAR staat voor search and rescue.
Overal langs de kust lijn zijn vrijwilligers van verschillende organisaties aanwezig, als artsen zonder grenzen, stichting bootvluchtelingen en ERCI, bijvoorbeeld. Hier zijn ook vele Nederlandse vrijwilligers bij aanwezig van artsen, co-assistenten en mensen die zeer betrokken zijn bij de vluchtelingen.
Eenmaal aan land wordt men of kortstondig opgevangen in een tijdelijk kamp waar de eerste levensbehoeften weer aangevuld worden. Dit kan zijn kleding, voeding en hygiëne. Vervolgens worden de migranten vervoerd naar FRC Moria in het plaatsje Moria nabij Mytilini.
In het FRC wordt men geregistreerd, identiteit wordt vastgesteld, gescreend en vervolgens wordt er gekeken of er medische ondersteuning nodig is. Hier vindt ook de eerste indicatie plaats of men asiel wil aanvragen. Het gaat mij even te ver om de hele werking van het akkoord en de vreemdelingenwet uit te leggen.
Alle aanwezige deelnemende landen werken hierbij ter ondersteuning van de Griekse overheid onder de vlag van Frontex. Heel bijzonder te zien hoe al deze mensen samenwerken met de taalbarrières cultuurverschillen en wijze van omgang met hun medemens.
De eerste readmissions hebben al plaatsgevonden en in de komende tijd zullen er zeker meerdere volgen. De asielaanvraag procedures lopen en als die eenmaal conform de wettelijke tijdlijn ingang gezet zijn, verwacht ik dat er "lucht" in het FRC komt.
Nou, hoe gaat het met de mensen van BST2, dit is de naam van ons hele team. Een samenwerking tussen de KMAR, Politie, IND en DVO van DI&J, is prima. We hebben contact met de medewerkers van EUROPOL. En inmiddels schuiven de chef en zijn plv elke week aan bij de geplande overleggen waar de vertegenwoordigers van de verschillende onderdelen overleggen en de svz bespreken.
De stemming en sfeer onder de politiemensen en Kmar mensen is top. Er wordt samen gewerkt, gesport, gegeten en op stap gegaan. De mensen van het hotel doen er alles aan om het ons naar onze zin te maken, niets te klagen.
Af en toe moet ik even naar mijzelf kijken en naar de kalender om te zien welke dag het is. De tijd vliegt en het voelt niet als een enorm zware werkdag, terwijl ik toch de hele dag in de weer ben. Dan kijk ik op de kalender en zie bijvoorbeeld dat afgelopen vrijdag en zaterdag mijn studiegroep van NLP examen heeft. Oei dat mis ik dan toch weer, maar geen zorg, het wordt later ingehaald! Ik heb begrepen dat zij het goed gedaan hebben en aan de foto's op FB te zien, zijn zijzelf ook hartstikke blij met het resultaat, toppers!
Ook heeft er een trouwpartij op Aruba plaatsgevonden van de dochter van hele goede dierbare vrienden. Thuis loopt het ook allemaal wel prima, denk ik, hahaha. Regelmatig effe face-timen doet wonderen, ook voor mij. Goed dat de techniek er is die dat mogelijk maakt om elkaar toch te spreken en waar mogelijk te zien.
Net heeft het even geklaterd, nou je gespetterd in vergelijking met het barre weer in Nederland. Geloof mij, dat mis ik in ieder geval niet, brr. hartstikke koud bij jullie! Nou ik ben in ieder geval benieuwd naar de komende week, mogelijk een trip naar Chios. Uitwisseling van ervaring en kennis en uitbreiding van het netwerk. Ik zou zeggen tot het volgende verslag. Vanuit sommige reacties heb ik begrepen dat er elke dag een update verwacht wordt, dit gaat niet gebeuren. Zou het alleen maar saai maken! Veel leesplezier en ik kijk weer vooruit naar de reacties,
Greetz en tot .......
-
17 April 2016 - 10:19
Alex:
Hoi Eugene,
Ik ben de eerste! In ieder geval die reageert op je verhaal. Mooi dat je ook een blog gaat bijhouden. Dan hoef je niet telkens al die spannende zaken te bespreken op het pleintje voor kamer 404. Uiteraard blijf je welkom bij het 'stoepen'.
Voor de thuisblijvers: Eugene wordt goed opgevangen en hij is een goede leider.
Doeg! -
17 April 2016 - 11:39
Marita:
Hai lief, leuk dat je een blog gaat bijhouden! We spreken elkaar natuurlijk bijna elke dag, maar ook leuk om mee te lezen! Dat jullie goed bezig zijn blijkt wel. Super trots op je dat je dit doet! En fijn dat je goed wordt opgevangen, waarvoor dank Alex -
17 April 2016 - 12:16
Maartje En Luc (en Hennie Ook Een Beetje):
Lekker bezig pa!! Leuk om te lezen wat er zoal in je hoofd omging de afgelopen weken! Succes daar en tot snel! dikke kus van ons -
17 April 2016 - 12:25
Kleine Heijnen:
Jaaaa nu je een waarbenjij.nu hebt ben je dan officieel toegetreden tot de club der reizigers! Welkom welkom! Heel leuk te lezen dit, verheug me al op het nieuwe verhaal!
Liefst, je jongste -
17 April 2016 - 12:45
Wies:
Mooi verhaal Eugene en leuk om te lezen wat het allemaal met je doet.
Ik ga je volgen! (WatmaakikallemaalmeeinBrunssum )
We letten op je sjat.
Liefs, Wies -
17 April 2016 - 12:48
Wim:
Hoi Eugene, leuk om je te volgen. Nu de uitdaging aan jou om het "dagboek" iedere dag te "update" oftewel het realtime maken van deze site. Veel (werk)plezier en tot "lezens". -
17 April 2016 - 13:00
Resi Dieteren. :
Hoi Eugene. Ik ga het volgen wat jij daar allemaal uitspookt!! Leuk om te lezen. Succes en een super tijd daar. Groetjes André en Resi -
17 April 2016 - 13:13
Peter:
Mooie ervaring, neemt niemand je af.ben benieuwd naar je verhalen.
Succes en zorg dat het een mooie tijd word
Groet peter -
17 April 2016 - 14:14
Jeanette:
Top dat je het Intell proces daar mag organiseren!
Zal een hele kluif zijn!
Leuk dat je deze blog gaat bijhouden, ook voor je zelf wanneer je na een tijdje alles weer terug leest.
Zal voor thuisfront ook wennen zijn dat je weg bent, of misschien vinden ze het wel even lekker hahaha
Groetjes Jeanette
-
17 April 2016 - 15:29
MarieElise:
Leuk om je verslag te volgen! Veel succes daar en goed smeren tegen de zon! -
17 April 2016 - 16:44
Fivian:
Super Eugene dat je droom is uitgekomen. Veel succes en ik blijf je reisverslagen lezen!
-
17 April 2016 - 16:46
Charlotte Dam:
En in het franse land wordt ook toch met spanning je blok gevolgd vanaf nu.
Wat fijn dat een langgekoesterde wens in vervulling gaat vwb een totaal andere uitdaging. En wat ik lees is dat al goed ingezet.
Dikke knuffel , en tot morgen dan weer?
Liefs Harry en Lot -
17 April 2016 - 18:40
Jo:
Hoi Eugene
Goede zaak die blog
Goed en leuk te lezen
Met die Hercules had je me echt wel makkelijk kunnen komen opzoeken in Athene!!!!
Tot binnenkort!!!! -
18 April 2016 - 07:41
Karin Hilvers:
Hoi Eugene,
Wat goed van je om hieraan mee te doen. Chapeau! Ik ga je volgen.
Groetjes Karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley