Rondje eiland en goed nieuws!
Door: ik
Blijf op de hoogte en volg Eugene
05 Juni 2016 | Griekenland, Lesbos
Sinds het laatste verslag zijn er al weer enkele weken in hoog tempo voorbij “gevlogen”. Het lijkt wel alsof de tijd na de Mid-term (zie vorig verslag) dubbel zo hard gaat.
Waar dat aan ligt is natuurlijk wel een goede vraag? Ligt het aan de stemming en het enthousiasme waarmee het hele BST2 team acteert? Wat wel inmiddels gebeurd, is dat er op sommige momenten leden vertrekken. De tijd zit er op en er komt al dan niet aflossing.
Onze persvoorlichter van de Kmar, Steven is vertrokken en hij volgt ons op afstand. Nog voortdurend worden wij overladen met allerlei persberichten nu vanuit Nederland. Het is alsof hij nog steeds op onze “compound” verblijft. De aanwezige hondjes in en rond ons verblijf, hotel Mytilana Village, missen duidelijk de stukjes worst die zij regelmatig, eigenlijk dagelijks gevoed kregen van hem.
De IND medewerkers, Ans en Twan zijn ongeveer gelijktijdig met Wenno en Marcel van de Dienst Terugkeer en Vertrek naar huis vertrokken. Ook hier is het gevoel van gemis achtergebleven. Wat een aardige lieve mensen, vol humor en kennis die helaas niet altijd op waarde is geschat door onze Griekse partners. Maar goed het is hun feestje en wij kunnen niet meer dan blijven aangeven dat wij er voor hen zijn en niet ons eigen feestje hebben. Voor Ans en Twan zijn Geeta en Jolanda gearriveerd. Even wennen aan de temperatuur, de zon en het Griekse tempo en alles komt goed. Ook bij de mensen van DJI, Dienst Justitiële Inrichtingen afdeling Dienst Vervoersondersteuning wordt regelmatig gewisseld. Zij hebben tot taak om de migranten op verzoek van de lokale politie te vervoeren naar en van het opvangkamp Moria. Daarnaast verzorgen zij ritten van migranten die zonder de juiste documenten naar Athene willen vertrekken met de Ferry vanaf de haven in Mytilini en die retour het opvangkamp gebracht worden. Ook zij verrichten klasse werk. 24 uur per dag paraat en inzetbaar.
De verschillen zijn wel duidelijk zichtbaar aan het worden. De meeste mensen van ons werken als fingerprinters, screeners, de-briefers en documentenonderzoekers op het FRC Moria. Het hele vreemde is dat zij vaak teleurgesteld van het “werk” terugkeren. Weer zijn er geen nieuwe “arrivals” aangekomen. Dit is frustrerend voor onze Hollandse mentaliteit. Wij zijn gekomen om onze diensten aan te wenden en zingeving te vinden in onze aanwezigheid en bijdrage. Dit is natuurlijk heel dubbel, geen nieuwkomers houdt tevens in geen drenkelingen en dat is natuurlijk waar het allemaal om draait. Als je dan de beelden ziet wat er op de middellandse zee gebeurd en er weer sprake is van honderden doden, dan prijs ik ons toch gelukkig dat wij van deze afschuwelijke beelden verschoond blijven. Dus het blijft dubbel.
Voor jullie beeld, wij werken onder de vlag van Frontex. Wil je meer weten over hun activiteiten en waartoe zij op aarde zijn dan raad ik je aan om te googlen en het zelf even te lezen. In ieder geval is het zo dat het project Poseidon Rapid Intervention per 31 mei gestopt is en overgaan wordt naar het bestaande Poseidon Intervention. De druk is van de ketel en dat maakt weer dat over het geheel naar de inzet op alle eilanden gekeken wordt en dat er afgeschaald wordt in de profielen. Dit heeft weer tot gevolgd dat vanaf 7 juni nadrukkelijk gekeken gaat worden wat er nog aan capaciteit nodig is om de voortgang te waarborgen. Het kan dus zomaar zijn dat er ook bij ons BST2 een andere invulling gaat plaats vinden. Wat dit concreet gaat maken voor de medewerkers van BST2 is nog niet bekend, maar we gaat het komende week horen. Het werk van mijn Intel team, Andries, Edwin en Frank, blijft gewoon doorgaan. Maar ook hier zal naar gekeken worden als er afgeschaald wordt.
Hoewel er in de media minder aandacht is voor Lesbos en er alleen maar iets geschreven of geroepen wordt als er op het FRC Moria rellen, demo’s en/of brandstichtingen zijn, maakt dit wel dat de veiligheid van alle mensen op het kamp een punt van zorg blijft. Iedereen en daar vallen ook de vrijwilligers, de Ngo’s, de Frontex medewerkers als ook de lokale HNP (Hellenic National Policy) onder alsmede de migranten die er verblijven maken deel uit van deze zorg.
Je kunt met een migranten aantal van een kleine 3000 bewoners, best wel spreken van een klein dorp. Er gebeurd van alles en je kunt je voorstellen dat bij deze aantallen met de verschillende culturen die hier op een redelijk kleine ruimte vertoeven, de gemoederen soms snel verhit raken. Vechtpartijen zijn er bijna dagelijks en regelmatig wordt het gedeelte waar de registratie plaats vindt uit voorzorg ontruimd.
Met ons Intel team zijn wij er achter gekomen dat er nog weinig ruimte en tijd is geweest om gezamenlijk iets te ondernemen. Dus even de koppen bij elkaar gestoken en we kwamen al snel op het voorstel om er een dagje op uit te trekken. In dit geval zijn wij afgelopen zondag 29 mei met gehuurde motorscooters het eiland Lesbos rondgecrosst. We hebben getracht alle bekende plekken te bezoeken. Enkele foto’s zijn bevoegd. Heel leuk en veel plezier gehad. Het was voor mij dan ook weer enige tijd geleden dat ik motorgereden had en vooraf had ik best wel twijfels. Zeker gezien de rijstijl van de gemiddelde Griek wat zeker geen veilig gevoel oplevert. Maar super, eenmaal weg van de grote stad Mytilini en de bergen in, gewoon geweldig. ’s Avonds om 21 uur terug op het hotel met een goed gevoel, veilig en wel. Motorrijden een optie voor de toekomst? Of toch lekker het dak van de cabrio open?
Maar goed na deze intermezzo roept het werk weer. We hebben inmiddels zeer goede kontakten opgebouwd met verschillende partners, Europol, HNP, de lokale recherche. Informatie uitwisselen gaat steeds beter en langzaam bekruipt ons een ander gevoel. Wat gebeurt er als wij weg zijn? Komt er een opvolging en blijven wij in staat om iedereen aan elkaar blijvend te verbinden? Tja dat antwoord moet ik schuldig blijven. Ook ik verkeer in onzekerheid over de toekomst. Komende week komt er wellicht duidelijkheid en wat dan gebeurd komt waarschijnlijk in het volgende reisverslag aan bod.
Wel wil ik dit reisverhaal afsluiten met geweldig nieuws. Ik ben opa geworden van een wolk van een kleindochter, Anne Mae. De trotse ouders Maartje en Luc hebben ons, Marita en mij en natuurlijk ook de rest van de familie ontzettend blij gemaakt. Dan zit je hier op afstand, je bent er niet bij en kunt die kleine meid niet effe knuffelen. Tja dan blijkt maar weer dat ik een “ouwe sentimentelen z…” ben! Ik kijk er heel erg naar uit om haar in mijn armen en hart te sluiten.
Nou dat was het dan voor nu, het ga jullie goed en de hartelijke groeten uit en vanaf Lesbos.
Eugene
Waar dat aan ligt is natuurlijk wel een goede vraag? Ligt het aan de stemming en het enthousiasme waarmee het hele BST2 team acteert? Wat wel inmiddels gebeurd, is dat er op sommige momenten leden vertrekken. De tijd zit er op en er komt al dan niet aflossing.
Onze persvoorlichter van de Kmar, Steven is vertrokken en hij volgt ons op afstand. Nog voortdurend worden wij overladen met allerlei persberichten nu vanuit Nederland. Het is alsof hij nog steeds op onze “compound” verblijft. De aanwezige hondjes in en rond ons verblijf, hotel Mytilana Village, missen duidelijk de stukjes worst die zij regelmatig, eigenlijk dagelijks gevoed kregen van hem.
De IND medewerkers, Ans en Twan zijn ongeveer gelijktijdig met Wenno en Marcel van de Dienst Terugkeer en Vertrek naar huis vertrokken. Ook hier is het gevoel van gemis achtergebleven. Wat een aardige lieve mensen, vol humor en kennis die helaas niet altijd op waarde is geschat door onze Griekse partners. Maar goed het is hun feestje en wij kunnen niet meer dan blijven aangeven dat wij er voor hen zijn en niet ons eigen feestje hebben. Voor Ans en Twan zijn Geeta en Jolanda gearriveerd. Even wennen aan de temperatuur, de zon en het Griekse tempo en alles komt goed. Ook bij de mensen van DJI, Dienst Justitiële Inrichtingen afdeling Dienst Vervoersondersteuning wordt regelmatig gewisseld. Zij hebben tot taak om de migranten op verzoek van de lokale politie te vervoeren naar en van het opvangkamp Moria. Daarnaast verzorgen zij ritten van migranten die zonder de juiste documenten naar Athene willen vertrekken met de Ferry vanaf de haven in Mytilini en die retour het opvangkamp gebracht worden. Ook zij verrichten klasse werk. 24 uur per dag paraat en inzetbaar.
De verschillen zijn wel duidelijk zichtbaar aan het worden. De meeste mensen van ons werken als fingerprinters, screeners, de-briefers en documentenonderzoekers op het FRC Moria. Het hele vreemde is dat zij vaak teleurgesteld van het “werk” terugkeren. Weer zijn er geen nieuwe “arrivals” aangekomen. Dit is frustrerend voor onze Hollandse mentaliteit. Wij zijn gekomen om onze diensten aan te wenden en zingeving te vinden in onze aanwezigheid en bijdrage. Dit is natuurlijk heel dubbel, geen nieuwkomers houdt tevens in geen drenkelingen en dat is natuurlijk waar het allemaal om draait. Als je dan de beelden ziet wat er op de middellandse zee gebeurd en er weer sprake is van honderden doden, dan prijs ik ons toch gelukkig dat wij van deze afschuwelijke beelden verschoond blijven. Dus het blijft dubbel.
Voor jullie beeld, wij werken onder de vlag van Frontex. Wil je meer weten over hun activiteiten en waartoe zij op aarde zijn dan raad ik je aan om te googlen en het zelf even te lezen. In ieder geval is het zo dat het project Poseidon Rapid Intervention per 31 mei gestopt is en overgaan wordt naar het bestaande Poseidon Intervention. De druk is van de ketel en dat maakt weer dat over het geheel naar de inzet op alle eilanden gekeken wordt en dat er afgeschaald wordt in de profielen. Dit heeft weer tot gevolgd dat vanaf 7 juni nadrukkelijk gekeken gaat worden wat er nog aan capaciteit nodig is om de voortgang te waarborgen. Het kan dus zomaar zijn dat er ook bij ons BST2 een andere invulling gaat plaats vinden. Wat dit concreet gaat maken voor de medewerkers van BST2 is nog niet bekend, maar we gaat het komende week horen. Het werk van mijn Intel team, Andries, Edwin en Frank, blijft gewoon doorgaan. Maar ook hier zal naar gekeken worden als er afgeschaald wordt.
Hoewel er in de media minder aandacht is voor Lesbos en er alleen maar iets geschreven of geroepen wordt als er op het FRC Moria rellen, demo’s en/of brandstichtingen zijn, maakt dit wel dat de veiligheid van alle mensen op het kamp een punt van zorg blijft. Iedereen en daar vallen ook de vrijwilligers, de Ngo’s, de Frontex medewerkers als ook de lokale HNP (Hellenic National Policy) onder alsmede de migranten die er verblijven maken deel uit van deze zorg.
Je kunt met een migranten aantal van een kleine 3000 bewoners, best wel spreken van een klein dorp. Er gebeurd van alles en je kunt je voorstellen dat bij deze aantallen met de verschillende culturen die hier op een redelijk kleine ruimte vertoeven, de gemoederen soms snel verhit raken. Vechtpartijen zijn er bijna dagelijks en regelmatig wordt het gedeelte waar de registratie plaats vindt uit voorzorg ontruimd.
Met ons Intel team zijn wij er achter gekomen dat er nog weinig ruimte en tijd is geweest om gezamenlijk iets te ondernemen. Dus even de koppen bij elkaar gestoken en we kwamen al snel op het voorstel om er een dagje op uit te trekken. In dit geval zijn wij afgelopen zondag 29 mei met gehuurde motorscooters het eiland Lesbos rondgecrosst. We hebben getracht alle bekende plekken te bezoeken. Enkele foto’s zijn bevoegd. Heel leuk en veel plezier gehad. Het was voor mij dan ook weer enige tijd geleden dat ik motorgereden had en vooraf had ik best wel twijfels. Zeker gezien de rijstijl van de gemiddelde Griek wat zeker geen veilig gevoel oplevert. Maar super, eenmaal weg van de grote stad Mytilini en de bergen in, gewoon geweldig. ’s Avonds om 21 uur terug op het hotel met een goed gevoel, veilig en wel. Motorrijden een optie voor de toekomst? Of toch lekker het dak van de cabrio open?
Maar goed na deze intermezzo roept het werk weer. We hebben inmiddels zeer goede kontakten opgebouwd met verschillende partners, Europol, HNP, de lokale recherche. Informatie uitwisselen gaat steeds beter en langzaam bekruipt ons een ander gevoel. Wat gebeurt er als wij weg zijn? Komt er een opvolging en blijven wij in staat om iedereen aan elkaar blijvend te verbinden? Tja dat antwoord moet ik schuldig blijven. Ook ik verkeer in onzekerheid over de toekomst. Komende week komt er wellicht duidelijkheid en wat dan gebeurd komt waarschijnlijk in het volgende reisverslag aan bod.
Wel wil ik dit reisverhaal afsluiten met geweldig nieuws. Ik ben opa geworden van een wolk van een kleindochter, Anne Mae. De trotse ouders Maartje en Luc hebben ons, Marita en mij en natuurlijk ook de rest van de familie ontzettend blij gemaakt. Dan zit je hier op afstand, je bent er niet bij en kunt die kleine meid niet effe knuffelen. Tja dan blijkt maar weer dat ik een “ouwe sentimentelen z…” ben! Ik kijk er heel erg naar uit om haar in mijn armen en hart te sluiten.
Nou dat was het dan voor nu, het ga jullie goed en de hartelijke groeten uit en vanaf Lesbos.
Eugene
-
05 Juni 2016 - 16:38
Myrthe:
Ha pa!
Leuk verslag weer! Ik stem voor een motor, mits ik met je mee mag achterop -
05 Juni 2016 - 16:43
Alex:
Hé buurman van nummer 403,
Mooi verslag van de laatste tijd. Eindelijk eens even tijd om je werk los te laten en met je mannen je wilde haren los te gooien (of mocht ik dat niet schrijven?).
Trouwens wat er nog van over is...., kappertje geweest.
Als ik het hier mag verraden, Eugene is echt trots op zijn kleinkind en is al in zijn hart gesloten. Tja dat knuffelen zal nog wel eens komen.
Geniet nog even van Lesbos, je werk hier en de mensen om je heen.
Doeg! -
05 Juni 2016 - 16:43
Myrthe:
Oke, met de reactie hierboven ging iets mis..
Ik maakte nog een grapje over 3000 mensen en dat een klein dorp te noemen, terwijl Bingelrade nog niet de 1000 aantikt. En nog een grapje over dat je gemist wordt hier. Ohnee dat was geen grapje!
Tot snel en be safe now, daddy! -
05 Juni 2016 - 16:48
Maartje :
Hoi Eugene,
Mooi verslag. Ik zou bij thuiskomt een mooie Harley Davidson regelen. Die zijn wat gemudlicher voor zo'n ouwe sentimentele z..... Zoals jij al zei. -
05 Juni 2016 - 18:41
Marita:
Leuk verslag weer liefje! En wat dat motorrijden betreft: moeten we het nog maar eens over hebben. Maar in de cabrio kun je ook je haar laten wapperen -
05 Juni 2016 - 19:05
Wim:
Leuk verslag en ik denk dat het één geweldige ervaring is. Zie je weer in de eenheid, OPA !! -
05 Juni 2016 - 19:58
Dolf:
Hee ouwe sentimentele z.. geweldig verhaal.....kan ze ook eindelijk benaderen en dus lezen.... had er problemen mee maar nu lukt het dus.... motorrijden? Moet je vooral aan mij vragen...ik zeg doen hi hi.... en dat je een trotse opa bent dat weten we !!! Net zo trots als vader zijn toch ? Tot snel weer en take care daar hè. Groetjes XXX Syl en Dolf -
06 Juni 2016 - 01:32
Syl:
Mooi verslag -
10 Juni 2016 - 22:05
Jan:
Mooi verslag weer zjwager. Ga toch maar voor de motor zou ik zeggen -
12 Juni 2016 - 22:00
MarieElise:
Wat voor mij natuurlijk het meest blijft hangen is dat je Opa geworden ben van een kleindochter!!! OPA! Kippenvel. We hopen dat je heel snel kunt gaan knuffelen. Gelukkig duurt het allemaal niet meer heel erg lang en lacht ze je waarschijnlijk aan als je terug bent. Proficiat voor Marita en jou en we hopen toch dat je heel snel thuis bent!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
