verslag nr. 2

24 april 2016 en weer een week voorbij, de tijd vliegt.
Inmiddels ben ik wel aardig gewent aan het Griekse leven, niet alleen het tempo, de zon maar ook het eten. Veel olijfolie, die overal voor wordt gebruikt en ook overal in en op zit. Blij dat er witte brood is dat remt de darmwerking enigszins!
De verzorging in het hotel is prima, elke wordt de kamer gepoetst en het bed opgemaakt, bijna als thuis, hahaha.

Het bezoek van de Paus aan Lesbos was wel indrukwekkend. Niet dat ik nu zo gelovig ben in de praktische zin, maar als ik zie wat er allemaal uit kast gehaald wordt en daardoor de vluchtelingenproblematiek weer nadrukkelijk op de agenda staat, dan denk ik, prima laat nu de boodschap van medemenselijkheid eens lekker doorklinken als tegengeluid van opportunistische oneliners! Nou dit is me effe een zin!

Een andere kant hier is wel, dat je goed moet uitkijken in het verkeer, zo rustig de levenswijze is, zo hectisch en gewoon debiel wordt hier gereden. Langs de weg staan op vele plekken van die kleine huisjes die aangeven dat er iemand is overleden bij een aanrijding. Nou ik zie er genoeg en verwonder mij daar niet over. Inmiddels ben ik ook het eiland een beetje aan het verkennen en zie ook hele mooie plekken waar het best toeven is. Het hele kustgebied waar voorheen de bootjes arriveerden met de migranten is aardig opgeschoond. Hier en daar ligt nog een zichtbaar teken van de toevloed, een zwemvest en stapel kapotte rubberboten. Voor de kust wordt gepatrouilleerd door verschillende boten van de verschillende deelnemende landen en ook de NAVO. De aanlandingen zijn drastisch verminderd, uiteraard komt dat mede door het gesloten akkoord van 20 maart jl. en anderzijds ook door de inzet van de Turkse overheid. Je kunt er van vinden wat je wilt, maar het aantal verdrinkingsslachtoffers is enorm afgenomen. Gelukkig maar! In dat opzicht werkt het verdrag wel. Mondjesmaat arriveren er nog migranten die of nog met een boot aankomen dan wel door een SAR operatie van zee gered worden. SAR staat voor search and rescue.
Overal langs de kust lijn zijn vrijwilligers van verschillende organisaties aanwezig, als artsen zonder grenzen, stichting bootvluchtelingen en ERCI, bijvoorbeeld. Hier zijn ook vele Nederlandse vrijwilligers bij aanwezig van artsen, co-assistenten en mensen die zeer betrokken zijn bij de vluchtelingen.
Eenmaal aan land wordt men of kortstondig opgevangen in een tijdelijk kamp waar de eerste levensbehoeften weer aangevuld worden. Dit kan zijn kleding, voeding en hygiëne. Vervolgens worden de migranten vervoerd naar FRC Moria in het plaatsje Moria nabij Mytilini.
In het FRC wordt men geregistreerd, identiteit wordt vastgesteld, gescreend en vervolgens wordt er gekeken of er medische ondersteuning nodig is. Hier vindt ook de eerste indicatie plaats of men asiel wil aanvragen. Het gaat mij even te ver om de hele werking van het akkoord en de vreemdelingenwet uit te leggen.

Alle aanwezige deelnemende landen werken hierbij ter ondersteuning van de Griekse overheid onder de vlag van Frontex. Heel bijzonder te zien hoe al deze mensen samenwerken met de taalbarrières cultuurverschillen en wijze van omgang met hun medemens.
De eerste readmissions hebben al plaatsgevonden en in de komende tijd zullen er zeker meerdere volgen. De asielaanvraag procedures lopen en als die eenmaal conform de wettelijke tijdlijn ingang gezet zijn, verwacht ik dat er "lucht" in het FRC komt.

Nou, hoe gaat het met de mensen van BST2, dit is de naam van ons hele team. Een samenwerking tussen de KMAR, Politie, IND en DVO van DI&J, is prima. We hebben contact met de medewerkers van EUROPOL. En inmiddels schuiven de chef en zijn plv elke week aan bij de geplande overleggen waar de vertegenwoordigers van de verschillende onderdelen overleggen en de svz bespreken.
De stemming en sfeer onder de politiemensen en Kmar mensen is top. Er wordt samen gewerkt, gesport, gegeten en op stap gegaan. De mensen van het hotel doen er alles aan om het ons naar onze zin te maken, niets te klagen.
Af en toe moet ik even naar mijzelf kijken en naar de kalender om te zien welke dag het is. De tijd vliegt en het voelt niet als een enorm zware werkdag, terwijl ik toch de hele dag in de weer ben. Dan kijk ik op de kalender en zie bijvoorbeeld dat afgelopen vrijdag en zaterdag mijn studiegroep van NLP examen heeft. Oei dat mis ik dan toch weer, maar geen zorg, het wordt later ingehaald! Ik heb begrepen dat zij het goed gedaan hebben en aan de foto's op FB te zien, zijn zijzelf ook hartstikke blij met het resultaat, toppers!
Vandaag een droevige herinnering maar ook en mooie afsluiting van de Gerardsen-Akkermansenclan. Moeder/Oma en grootmoeder Jeannie, is vandaag door haar kinderen, kleinkinderen en inmiddels achterkleinkind en eentje in de maak, uitgestrooid. Dit heb ik even via FT en de foto's mogen meemaken. Tsja dat mis je dan, maar ik weet zeker dat Sjaan er vrede me heeft. Zo niet dan merk ik dat nog wel en keer! Jongens dat hebben jullie klasse gedaan, mooi en nu smullen maar!

Ook heeft er een trouwpartij op Aruba plaatsgevonden van de dochter van hele goede dierbare vrienden. Thuis loopt het ook allemaal wel prima, denk ik, hahaha. Regelmatig effe face-timen doet wonderen, ook voor mij. Goed dat de techniek er is die dat mogelijk maakt om elkaar toch te spreken en waar mogelijk te zien.
Net heeft het even geklaterd, nou je gespetterd in vergelijking met het barre weer in Nederland. Geloof mij, dat mis ik in ieder geval niet, brr. hartstikke koud bij jullie! Nou ik ben in ieder geval benieuwd naar de komende week, mogelijk een trip naar Chios. Uitwisseling van ervaring en kennis en uitbreiding van het netwerk. Ik zou zeggen tot het volgende verslag. Vanuit sommige reacties heb ik begrepen dat er elke dag een update verwacht wordt, dit gaat niet gebeuren. Zou het alleen maar saai maken! Veel leesplezier en ik kijk weer vooruit naar de reacties,
Greetz en tot .......